W niedzielę dnia 18 czerwca 1995 roku Gogolinem zawładnę­ła (nie po raz pierwszy zresztą) piosenka. W tym to bowiem mie­ście już po raz dziewiąty odbył się wielki finał Opolskiego Święta Pieśni Ludowej.

Święto Pieśni rozpoczął spod pomnika Karolinki i Karlika barwny i rozśpiewany korowód wszystkich zakwalifikowanych do finałowego przeglądu zespo­łów. Na czele - osiemdziesięcio-osobowy Dechowy Orchester Mladich z czeskiego Kmova,

Do Gogolina zjechało ponad dwadzieścia zespołów folklory­stycznych - śpiewaczych, tane­cznych i muzycznych - wyłonio­nych na czterech poprzedzają­cych gogolińskie święto Estra­dach Folkloru. Ogółem do tego­rocznych eliminacji zgłosiło się 46 zespołów z całej Opolszczy­zny. Śmiało więc można powie­dzieć, że do Święta Pieśni Ludo­wej przystąpiły wszystkie liczą­ce się w województwie zespoły folklorystyczne.

Tego w historii tej imprezy jeszcze nie było; przez estrady folkloru przewinęło się blisko 800 wykonawców. W gogoliń-skim amfiteatrze śpiewało, tań­czyło i muzykowało prawie 400 osób. Wśród nich najstarsi -p. Janina Szczakiel z Góraźdży i p. Wojciech Oliwa z Olszanki. Tak to bowiem już jest, że do Gogolina przyjeżdżają zarówno ci najmłodsi, jak i ci w „sile wie­ku" co to dochowali się już wnu­ków i prawnuków. I często wy­stępują razem w jednym zespole.

Konkursowe śpiewanie o-tworzył burmistrz Gogolina Norbert Urbaniec: - „Cieszymy się, że Opolskie Święto Pieśni Ludowej już tradycyjnie odbywa się na ziemi gogolińskiej, w Gogolinie, dokąd szła Karolinka z pieśniczką na ustach i pomimo próśb Karliczka, aby zawróciła z drogi, tutaj swoją pieśniczkę za­śpiewała, tak jak dzisiaj zaśpie­wają nam swoje piosenki wspa­niałe zespoły i wspaniali wyko­nawcy. (...) Piosenka jest dobra na wszystko i tej ziemi towarzy­szyła zawsze na dobre i złe".

Nim zespoły stanęły w kon­kursowe szranki Młodzieżowa Orkiestra Dęta z Malni z rąk bur­mistrza otrzymała honorową lirę i została pasowana na „nadworną orkiestrę" Urzędu Miasta i Gmi­ny w Gogolinie. Jej szef Bernard Grzesista solennie przyrzekł, że teraz to już nie „mają prawa się zblamować". A potem hejnał Gogolina, czyli „Poszła Karolin­ka", obwieścił wszem i wobec, że pieśń ludowa tego dnia ma w tym mieście swoje święto...

Konkursowe śpiewanie trwało do późnych godzin wieczornych

Rozpoczął Parafialny Chór Mieszany z Gogolina, kie­rowany przez Elżbietę Klimas. A potem śląskie pieśni przepla­tały się z niemieckimi, wirowały w tańcach kolorowe spódnice, wzruszali starsi panowie z 01-szanki, którzy zgodnie z przyjętą przez siebie nazwą („Białe Or­ły") dostojnie i donośnie zapre­zentowali się w repertuarze na wskroś patriotycznym. Ani na estradzie, ani na widowni nie by­ło narodowych podziałów. W gogolińskim amfiteatrze niepo­dzielnie panowała muzyka, ta­niec i śpiew, owacyjnie przyjmo­wane przez nadkomplet publicz­ności.

Najbardziej utrudzeni w tym dniu byli red. Halina Nabrdalik z Polskiego Radia, która w ślą­skim stroju (a jakże) ze swadą i znawstwem prowadziła całą im­prezę oraz członkowie jury, któ­remu przewodził znany warsza­wski krytyk muzyczny rodem z Opola, Wacław Panek.

Nie mieli łatwego zadania jurorzy, bo jak oceniać radość i pasję: - „Te pieśniczki to całe nasze życie" - powiedziałajedna ze „Szwamych Dziouch". Nie o nagrody nam idzie...".

Z kronikarskiego obowiązku przedstawiamy obok pełną listę nagród i wyróżnień.Tadeusz Soroczyński, wice­prezes Opolskiego TowarzystwaKulturalno-Oświatowego, które obok UMiG było organizatorem Święta Pieśni Ludowej, powie­dział: - Mówią, że Opole jest stolicą polskiej piosenki. I jest to oczywiście prawda. Jednak dla nas tu zgromadzonych bezspor­nym faktem jest, że stolicą pio­senki ludowej jest Gogolin, uro­cze miasteczko Karolinki, za którą od wieków Karlik z flasze-czką wędruje.

(szaf)