Błogosławiony Czesław

W kościele świętego Wojciecha we Wrocławiu w kaplicy Błogosławionego Czesława znajduje się tablica inskrypcyjna, wykonana w brązie przez wrocław­skiego ludwisarza na zlecenie domini­kanów w 1738 roku o treści: „Błogosła­wiony Czesław, wyznawca Chrystusa, pochodził ze szlachetnego rodu Odrowążów.

Jeszcze bardziej uszlachetniały go jego cnoty, był rodzonym bratem świę­tego Jacka poprzez swoje pochodzenie, jak też przez świętość. W 1180 roku w Kamieniu w Księstwie Opolskim na Gór­nym Śląsku dla świata i nieba szczęśli­wie urodził się. Jako kanonik krakowski a potem kustosz w Sandomierzu, jako pilny obserwator przepisów bożego pra­wa pojechał on do Rzymu ze swoim wujem biskupem Iwo i ze swoimi towa­rzyszami. Tutaj zobaczył cudowne wskrzeszenie Napoleona, bratanka kar­dynała, dokonane przez św. Dominika, a przez to sam do wyższego życia wzbu­dzony przyjął z jego rąk w 1218 roku wraz z białym habitem zakonu kazno­dziejskiego apostolski blask. Następnie został on wysłany do północnych kra­jów jako płonąca i świecąca pochodnia dla wystygłej wiary ludów, aby je na nowo ożywić! Najpierw wprowadził w 1223 roku zakon do kościoła św. Kle­mensa w Pradze za pano­wania Przemysława Otto-kara i ten sam założył tu­taj we Wrocławiu w 1226 roku przy przekazanym przez biskupa Wawrzyń­ca kościółku św. Wojcie­cha. Tutaj świecił on swo­ją świętością i poprzez inne sposoby swoich cu­downych czynów mógł on w 1241 roku wielkie tatar­skie wojska przepędzić przy pomocy płonącej kuli, która na skutek jego mo­dlitwy na nich z nieba spadła i do całko­witego, ostatecznego wytępienia nie­wiernych z sąsiednich krajów doprowa­dziła.

Mimo trwałego trudu apostolskie­go życia, oddał swoją duszę z chlubą nie­bu w połowie lipca 1242 roku. Jego świę­te szczątki zostały złożone w południo­wej części tego kościoła i w roku 1469 za panowania Pawła II i biskupa Rudolfa, zostały po raz pierwszy odkryte. Na roz­kaz Jana VI, księcia, biskupa wrocław­skiego zostały one w 1607 roku rozpo­znane i jako drogocenny skarb zabezpie­czone w murze zakrystii. Za panowania Franciszka Ludwika biskupa wrocław­skiego i Palatyna Reńskiego, na prośbę cesarza Leopolda, króla Jana III Sobieskiego i innych magnatów, proces bea­tyfikacyjny przeprowadzony był. Jego szczątki zostały sprowadzone i w 1705 roku na nowo zbadane, za prawdziwe uznane przez biskupa pomocniczego Franciszka hrabiego von Barbo - jako wy­znaczonego apostolskiego sędziego. Po­tem w roku 1715, na rozkaz Klemensa XI biskup Franciszek Ludwik i pomoc­niczy biskup Eliasz Daniel Sommerfeld wystawili je do publicznego kultu. Osta­tecznie, uroczyście złożył je do sarkofa­gu w 1724 roku wikariusz generalny An­toni hrabia von Hatzfeld.

Tutaj Bóg Wszechmogący przez wiele cudownych sposobów swoich i przez nieprzerwany kult sławi go. Ty, więc, który w błogo­sławionym Czesławie wspaniały jesteś, módl się: o, ziemski pielgrzymie, abyś przez wstawiennictwo i naśladowanie Błogosławionego mieszkańcem nieba też zostać mógł! Gottfryd Schnelrad mnie uczynił Wrocław 1742" " Tradycja błogosławionego Czesława należy do osobliwości dziejów Wrocła­wia, mamy tu bowiem do czynienia z kultem religijnym i tradycją historyczną jednocześnie.

Kult błogosławionego Cze­sława trwający od jego śmierci został ofi­cjalnie potwierdzony przez papieża Kle­mensa XI w 1713 roku. Na prośbę arcy­biskupa wrocławskiego Bolesława Ko­minka, papież Paweł IV ogłosił w 1963 roku błogosławionego Czesława Patro­nem Miasta Wrocławia. Relikwie Błogo­sławionego spoczywają w alabastrowym sarkofagu we wzniesionej na jego cześć kaplicy, która jest zabytkiem baroku z początku XVIII wieku. Z wyjątkiem ma­łych uszkodzeń poszczególnych figur kaplica mimo zburzenia kościoła w cza­sie oblężenia Wrocławia w 1945 roku -cudownie wprost ocalała. Święto błogo­sławionego Czesława, przypadające na dzień 20 lipca, obchodzi się w kościele św. Wojciecha tradycyjną nowenną.

Jadwiga Lipińska