foto: Marcin Karetta
Wielu mieszkańców wsi Kamień Śląski, szczególnie tych starszych, wspominając dawne czasy opowiada o susłach. Suseł moregowany, bo o nim mowa, to zwierzę wielkości szczura, należące do rodziny wiewiórko watych. Jego grzbiet jest barwy od brązowoszarej do czerwonoszarej z gęsto ułożonymi nieregularnymi poprzecznymi prążkami. Często staje słupka a uciekając unosi ogon. Piękne duże oczy czynią to zwierzątko bardzo sympatycznym.
Susły zamieszkują odkryte stepowe obszary, niezbyt wilgotne łąki, zarośla przydrożne, chronią się w głębokich norach, które same wygrzebują. Każde zwierzę ma swoje własne pomieszczenie, które zamieszkuje latami i które stale poszerza, aż wreszcie powstanie szeroko rozgałęziony system korytarzy, sięgający 2 metry w głąb. Obszerny barłóg latem służy do wychowywania dzieci, a zimą jest sypialnią. Późną jesienią susły moręgowane szczególnie intensywnie się odżywiają, gdyż w czasie snu zimowego żywią się tylko własnym tłuszczem.
Prowadzą dzienny tryb życia. Mają więc wielu wrogów. Gdy jeden z susłów, zauważywszy grożące niebezpieczeństwo, wyda przeraźliwy gwizd ostrzegawczy, wszyscy mieszkańcy kolonii zareagują nań błyskawiczną ucieczką.
foto: Marcin Karetta
Suseł moregowany, bardzo rzadki w Polsce, był największą osobliwością faunistyczną Śląska Opolskiego. Uważa się, że przywędrował na Śląsk prawdopodobnie na początku XIX wieku, bowiem wcześniej był on w ogóle nie znany. Pod koniec XIX wieku suseł rozprzestrzenił się wszędzie tam, gdzie miał sprzyjające warunki bytowania.
Pod koniec 1946 roku stwierdzono istnienie rozległych kilkutysięcznych kolonii susłów na terenie wioski Kamień Śląski. Zajmowały one ugory, suche kamieniste łąki, niewielkie pagórki a nawet polne drogi.
Dziś już susłów na terenie naszej gminy nie spotyka się. Zmieniało się środowisko ich życia a postęp i rozwój rolnictwa oraz skuteczne ich tępienie spowodowały, że dziś suseł moregowany jest już tylko historią.
mgr Renata Fikus Szkoła Podstawowa w Kamieniu Śląskim
foto: Marcin Karetta