Zwołana na dzień 21 czerwca br. Sesja Rady Miejskiej Gminy Gogolin otrzymała świąteczną oprawę. Okazja bowiem była szczególna 30 lat nadania praw miejskich dla Gogolina i VII Dni Gogolina. Jak się w ciągu tych trzydziestu lat (a tak właściwie to w ciągu ostatnich siedmiu – kiedy to narodziła się samorządność lokalna) zmienił Gogolin, wie każdy jego mieszkaniec. Również przyjezdni (ci z kraju i zagranicy) przecierają oczy ze zdumienia . Ale my wiemy przecież, że nie dokonał się żaden cud: po prostu właściwi ludzie wzięli się do przemyślanej roboty. Mówił o tym m.in. w swoim wystąpieniu burmistrz Norbert Urbaniec (patrz niżej), Sesja, na którą przybyli m.in. Apolonia Klepacz – wicewojewoda opolski, pani senator prof. Dorota Simonides, posłowie Henryk Kroll i Helmut Paździor, burmistrzowie i wójtowie zaprzyjaźnionych miast i gmin, delegacje miasta Shongau z burmistrzem Friedrichem Zellerem, byli i obecni radni, rozpoczęła się odśpiewam hymnu państwowego i „Gaudemater Polonia” w wykonaniu chóru parafialnego. Sesja Rady Miejskiej stała się też okazją do podziękowania i wyróżnienia tych najlepszych, którzy swą codzienną pracą tworzą oblicze współczesnego Gogolina.

Panie Przewodniczący, szanowni Radni, drodzy zaproszeni goście!

Spotykamy się dzisiaj na wyjątkowo uroczy­stej sesji. Przed 30 laty w styczniu 1967 roku Gogolin otrzymał prawa miejskie. Był to moment wielkiej radości zarówno dla radnych, jak i mie­szkańców Gogolina. Był to również moment wiel­kich nadziei. Sądzono wówczas, że dla Gogolina otworzyły się nowe możliwości rozwoju tak gospodarczego jak i kulturalnego. Obecny na uro­czystej sesji w Gogolinie Przewodniczący Rady Narodowej pan Nurkowski powiedział: „Gogolin jako miasto urzeczywistni marzenia wszystkich swoich mieszkańców".

30 lat w życiu człowieka to bardzo dużo; 30 lat w historii Gogolina to niewiele, lecz historia Go­golina nie zaczęła się przed 30 laty. Pisana histo­ria ma początek w 1223 roku, kiedy to po raz pierwszy spotykamy nazwę Gogolina w kronikach historycznych, zaś wykopaliska z okolic obecne­go Gogolina świadczą o obecności ludzi na tej zie­mi już w epoce kamiennej.

Gogolin był małą biedną osadą rolniczą, w której ludzie żyli z uprawy nienajlepszej ziemi.

(...) Nie sposób na dzisiejszej sesji przedsta­wić chronologicznie wszystkich wydarzeń histo­rycznych związanych z Gogolinem. Faktem jest, że do początku XIX wieku Gogolin był małą osa­dą. Statystyka z 1783 roku podaje, że liczył wów­czas zaledwie 312 mieszkańców, w tym 31 go­spodarzy i 29 zagrodników. Rozwój gospodarczy Gogolina datuje się od początku XIX wieku, kie­dy zaczęto wydobywać złoża kamienia wapien­nego na skalę przemysłową, które do dnia dzisiej­szego są podstawą rozwoju przemysłu cementowo-wapienniczego, podstawą rozwoju tego mia­sta a także zasobniejszego życia mieszkańców Ziemi Gogolińskiej.

(...)Drugim ważnym momentem w decydujący sposób wpływającym na rozwój Gogolina była budowa kolei żelaznej i oddanie w 1845 roku do użytku odcinka z Opola do Kędzierzyna. W ten sposób Gogolin znalazł się na trasie najstarszej kolei na Śląsku, biegnącej z Wrocławia do My­słowic. W roku 1896 oddano do użytku odcinek kolei żelaznej między Gogolinem a Prudnikiem; wówczas Gogolin stał się ważną stacją węzłową.

(...) Przed II wojną światową Gogolin miał za­kłady wapiennicze, wiele sklepów, zakłady rze­mieślnicze, hotel, trzy stacje paliwowe, 2 kościo­ły, centralę telefoniczną, szpital i szkołę.

O rozwoju naszej miejscowości świadczy stale wzrastająca liczba mieszkańców. W roku 1773 osada liczyła 312 mieszkańców, w 1845 - 796, w 1854 -1362, w 1910 - 3297, w 1933 - 4134. Obe­cnie Gogolin liczy 6500 mieszkańców.

Ziemię Gogolińską nie oszczędzały tragiczne wydarzenia. W kronikach historycznych odnoto­wano najazd Tatarów w 1211 roku, później Szwe­dów. Głęboko wstrząsnęły tą ziemią dwie wojny światowe oraz śląskie powstania. Te wydarzenia były przyczyną ogromnych tragedii ludzi tutaj mieszkających, które do dzisiaj nie zostały zapo­mniane. Były również przyczyną podziału ludno­ści tej ziemi.

Historii zmienić się na da, lecz z historii nale­ży wyciągnąć wnioski tak potrzebne potomnym. Ludzie tej ziemi bolesne wydarzenia nie zamieni­li w nienawiść, lecz doszli do wniosku, że mogą na tej ziemi żyć razem i razem budować wspólne dobro a pięknie się różnić obyczajami, językiem, kulturą. Tak jest obecnie w Gogolinie, tworzymy jedność pomimo różnic, wzajemnie sobie poma­gamy i wzajemnie się szanujemy.

Po ostatniej wojnie w zniszczonym kraju na­stąpił zryw ludności, chcieli kraj jak najszybciej odbudować, dorobić się spokojnego i w miarę dostatniego życia, pewnej przyszłości dla swoich dzieci. Takie marzenia mieli również mieszkańcy Gogolina. Tym marzeniom sprzyjały zapewnienia ówczesnych władz naszego kraju o budowie lep­szej przyszłości. Wielu ludzi nie doczekało się urzeczywistnienia swoich marzeń, tak zapewnia­nego w chwili nadania praw miejskich Gogolinowi. Około 3700 osób wyjechało z Ziemi Gogolińskiej na Zachód. Była to ogromna strata, zwłaszcza że wyjechało wielu ludzi młodych, wykształ­conych. W ciągu 50 powojennych lat rozwój Gogolina nie nadążał za potrzebami mieszkańców. Przyczyn tego zjawiska było wiele.

W 1945 roku w Gogolinie utworzony został Zarząd Gminy. Wielkim wydarzeniem dla Gogo-lina było otwarcie w roku 1948 Liceum Ogólno­kształcącego w Gogolinie, które ukończyło wielu absolwentów nie tylko z Gogolina. Wielu ukoń­czyło studia pełniąc obecnie ważne, odpowiedzial­ne stanowiska. W 1958 roku włączono do Gogo­lina Strzebniów i Karłubiec; w tym samym roku Gogolin otrzymał prawa osiedla. W dziewięć lat później, tj. w roku 1967, Gogolin otrzyma prawa miejskie.

Wyjątkowo pięknym prezentem dla miasta w momencie nadania praw miejskich było odsłonię­cie pomnika Karolinki i Karliczka, który jest jed­nym z niewielu pomników piosenki w Europie.

W roku 1990 powstały samorządy terytorial­ne. Miasto i gmina otrzymały gospodarzy wybra­nych przez mieszkańców w wyniku demokratycz­nych wyborów. Początek samorządów terytorial­nych to początek wielkiego zrywu mieszkańców na rzecz rozwoju swego regionu, to ogromny wy­siłek władz samorządowych, aby spełnić marze­nia mieszkańców.

Wraz z nastaniem samorządów powstały ogromne zadania, które należało rozwiązać. Co­raz też więcej zadań samorządy otrzymują bez pokrycia finansowego. Zabrano się do pracy, aby wyprzedzić czas, wyprzedzić inflację. Przede wszystkim starano się zmienić oblicze tego sza­rego kiedyś miasteczka i przybliżyć je do miast europejskich.

Wiele zadań tych najpilniejszych wykonano, wiele jeszcze jest do zrobienia.

Najpilniejsza potrzeba to skanalizowanie gmi­ny i miasta, wybudowanie domów mieszkalnych. Należy nam się piękny rynek na miejscu po zli­kwidowanych zakładach wapienniczych. Marzą nam się szkoły nowocześnie wyposażone; marzą się nam piękne, zagospodarowane wioski.

Prof. Dorota Simonides

„Gratuluję okrągłej rocznicy przejścia z osiedla do rangi miasta. Dzisiaj Gogolin znany jest już nie tylko w Polsce, ale i w Europie. Ostatnio powiedziano mi w Senacie, że Gogolin jest bardziej znany niż… Katowice, tak więc, gdy musiałam wybrać, gdzie udać się na zbieżne terminami zaproszenie, oczywiście wybrałam Gogolin.

Z Gogolinem kojarzony jest przede wszystkim pomnik piosenki – Karolinki i Karliczka. Ale, i to jest dziś ważniejsze, modelowa wręcz współpraca mniejszości z większością, lub odwrotnie. Inni zazdroszczą, tak jak np. w Przemyślu, tego tak harmonijnego współżycia i współpracy.”

Apolonia Kepacz - wicewojewoda opolski

„(…) dzisiaj Gogolin, po siedmiu latach samorządności, jest prawdziwą wizytówką całego naszego rejonu, całej Opolszczyzny. Jest to zasługa władz ale także i wszystkich mieszkańców, którzy oddają całe serce i duszę tej ziemi”

Henryk Kroll

„Z okazji 30-lecia praw miejskich składam serdeczne życzenia i gratulacje. Dziś Gogolin dlatego tak ładnie wygląda, że ma dobrych gospodarzy. Życzę dalej takiej pracy jak do tej pory. Wszystkiego dobrego.

Piotr Solloch – burmistrz Krapkowic

„Nas w Krapkowicach przykład Gogolina mobilizuje. (…) Z okazji „perłowych godów” życzę perłowego rozwoju z takim oto przesłaniem: miasta ludźmi stoją, nie domami i murami”.

Bronisław Pietruszka – wójt Tarnowa Opolskiego

„Dla mnie Gogolin to wzorzec do naśladowania. Jestem wielbicielką Gogolina. Niech o tym zaświadczy chodziaszby mój strój”.

(Pani B. Pietruszka przyjechała na sesję Rady Miejskiej w pięknym wdzianku w kolorach Gogolina: czerwono-żółto-białym – dop. Red.).

Andrzej Balcerek

„W Gogolinie można planować swoją przyszłość, Władze zrobiły i robią na rzecz kultury, sportu, a przedewszystkim na rzecz ochrony środowiska. Na tę samą melodię „grają” taż Zakłady Cementowo-Wapiennicze. Nowy Zakład Wapienniczy będzie produkować wapno z wykorzystaniem korzystnego ekologicznego gazu ze Zdzieszowic. W roku 1998 będzie też nowa oczyszczalnia ścieków. Dla ludzi mieszkających w Gogolinie i na Ziemi Gogolińskiej warto żyć”.

Józef Szulc

„Wielkie to szczęście móc się poświęcić poszukiwaniom i badaniom dziejów Ziemi Gogolińskiej, bo jakież tu bogactwo i dziedzictwo kulturowe… Przeszłość tej ziemi mnie fascynuje, tym bardziej jest to uzasadnione, jeżeli uwzględni się fakt, że moje korzenie na tej nadodrzańskiej ziemi sięgają roku 1571. Dwieście lat temu Gogolin uznawano za „najbiedniejszą wioskę w powiecie strzeleckim”  a co dziś z tego Gogolina wyrosło?”.

Gerard Krumpiec – były przewodniczący Prezydium pierwszej Miejskiej Rady Narodowej

„Ja najlepiej mogę stwierdzić, co się zmieniło w Gogolinie. Od lat mieszkam w Niemczech i wiedziałem, że w Gogolinie jest basen kryty i otwarty, ale to co zobaczyłem przeszło moje oczekiwania. Zwiedziłem miasto: tam gdzie kiedyś za moich czasów była piękna trawa dziś są chodniki – burmistrz w rozmowie ze mną żartował, że ma on z przemysłem obuwniczym specjalną umowę, by ludzie na tych chodnikach szybciej buty zdzierali. Muszę dziś stwierdzić, że tamte czasy a obecne – to tak jak noc i dzień. Myślałem, że wciąż jestem w Niemczech – Gogolin to przecież miasto na miarę zachodnią. Moje dawne marzenia, jako przewodniczącego MRN, też były takie. Ale czasy wtedy były inne . Zdejmuję kapelusz przed Radą, przed panem burmistrzem. Dziękuję”.

Co zrobiono w ciągu ostatnich siedmiu lat (m.in.):

Ø       Budowa nowych punktów świetlnych oraz wymiana istniejących (408 szt,);

Ø       Budowa sieci gazowej -9,2 km;

Ø       Kanalizacja sanitarna – 17km (Górażdże, Kamionek);

Ø       Budowa nowych chodników oraz modernizacja istniejących chodników, placów i parkingów (42.973 km²)l;

Ø       Budowa oraz modernizacja dróg i ulic (35,8km);

Ø       Budowa PKS w Gogolinie;

Ø       Budowa kompleksu basenów (kryty i otwarty);

Ø       Wykonanie budynku mieszkalnego przy ul. Strzeleckiej 1;

Ø       Uzbrojenie w sieć energetyczną terenu domków jednorodzinnych przy ul. Sosnowej i Wierzbowej w Gogolinie;

Ø       Wyremontowanie i oddanie do użytku obiektu starej lokomotywowni z przeznaczeniem na halę targową;

Ø       Zmodernizowanie i wyposażenie w urządzenia zabawowe parków i placów zabaw w mieście i gminie;

Ø       Otwarcie stacji Caritas;

Ø       Budowa kaplicy cmentarnej w Gogolinie;

Ø       Budowa remizy OSP w Zakrzowie;

Ø       Budowa szatni na boiskach sportowych (Gogolin i Kamionek);

Ø       Zakup aparatury medycznej dla przychodni i szpitali;