Strategia obej­muje analizę sytuacyjną gminy, jej cechy cha­rakterystyczne, uwarunkowania strukturalne (ludność, środowisko i zasoby naturalne, go­spodarka i rynek pracy, infrastruktura tech­niczna i społeczna), analizę mocnych i sła­bych stron gminy, wizję i cele rozwojowe gminy. To pozwoliło na określenie głównych celów priorytetowych:

• dokończenie budowy kanalizacji ścieko­wej i burzowej na terenie całej gminy;

Zadania szczegółowe to m.in. wykona­nie projektów inwestycyjnych dla sołectw Malnia, Chorula, Odrowąż, Obrowiec, Zakrzów, Dąbrówka, przejęcie oczy­szczalni ścieków od ZCW "Górażdże", nawiązanie współpracy z gminą Krapko­wice w zakresie korzystania z ich oczy­szczalni ścieków i wspólnego wysypiska śmieci.

• przygotowanie terenów pod działalność go­spodarczą nowych firm oraz podjęcie sze­rokiej promocji gminy w celu pozyskania inwestorów; Zadania szczegółowe: wyko­nanie miejscowego planu zagospodaro­wania przestrzennego dla poszczególnych sołectw ze wskazaniem terenów pod za­budowę przemysłową i mieszkaniową, wykupienie na rzecz gminy wskazanych terenów, podjęcie szerokiej działalności reklamowej gminy.

• zwiększanie atrakcyjności gminy do zamie­szkania i inwestowania likwidując zanied­bania infrastruktury technicznej; Zadania szczegółowe: systematyczna naprawa oraz budowa nowych dróg i chodników, poprawa jakości oświetlenia w poszcze­gólnych wsiach, systematyczna wymia­na wodociągowych rur azbestowych na ekologiczne, dokończenie budowy sali gimnastycznej przy PSP nr 2 i rozpoczę­cie budowy takiej sali przy PSP nr 3, opra­cowanie i realizacja zagospodarowania centralnego placu w Gogolinie, budowa obwodnicy i wiaduktu odciążające mia­sto Gogolin w ruchu drogowym.

• dokonanie analizy komunalnych zaso­bów mieszkaniowych oraz przygotowa­nie

 programu poprawy ich jakości i zwiększenia ilości; Zadania szczegółowe:

dokonanie analizy obecnych mieszkań komunalnych oraz rozpoznanie zapotrze­bowania w tym zakresie, przygotowanie programu remontów na najbliższe lata oraz rozpoczęcie budowy nowego bloku mieszkalnego, podejmowanie rozmów z firmami, które zajmą się budownictwem mieszkaniowym w celu rozpoczęcia przez nich na naszym terenie takiego budow­nictwa.

W ramach pracy dyplomowej na Wydzia­le Architektury Politechniki Wrocławskiej zrodziła się interesująca koncepcja utworze­nia w Gogolinie parku przemysłowego. Par­ki takie, na terenach zniszczonych wielolet­nią degradacją środowiska spowodowaną przez przemysł, powstały już w krajach za­chodnich (Zagłębie Ruhry, Nord-Pas-de Ca-lais we Francji, północno-zachodni region przemysłowy w Anglii).

Projekt obejmuje środek miasta, jego naj­starszą część. Tu zachowało się kilka obiektów zabytkowych (wapienniki, neogotycki kościół katolicki, kościół ewangelicki). Park ma zająć 6,15 ha terenu w samym centrum miasta. Jest on podzielony linią kolejową Opole - Kędzierzyn. W jego części pd.- zach. zlokalizowana będzie część parkingów oraz plac targowy z budynkiem usługowym. Ca­łość zatopiona w zieleni łączyć się będzie z zabudową jednorodzinną, sąsiadującą z uli­cą Kościelną. Natomiast część pn.- wsch. to teren nowego centrum. Głównym założeniem koncepcji jest biegnącą diagonalnie promenada piesza.

 Zespoły wapienników pełnią rolę jej dominant i zamknięć perspektywicz­nych, łącząc się tym samym w integralny układ kompozycyjny z całym założeniem parkowym. Rozpoczyna się ona od strony południowej okrągłym ogrodem białym. Jego wnętrze wysypane będzie drobnoziarnistym żwirem. Całość jest otoczona z jednej strony opadającą skarpą, z drugiej murem i uzupeł­niona roślinnością kwitnącą przez cały rok w różnych odcieniach bieli. Stąd, mijając przeszklony budynek sali wystaw i domu pra­cy twórczej można dojść do głównej części parku - placu centralnego. Jest to miejsce o wielofunkcyjnym przeznaczeniu, w tym tak­że działalności estradowej i artystycznej na wolnym powietrzu, może też być miejscem komunikacji i spotkań, miejscem spędzania przerw w pracy. Strefę tę wyznacza obniże­nie terenu, tworząc bardziej intymną atmo­sferę, a ograniczenie placu-rynku nastąpiło przez lokalizację swobodnych brył obiek­tów użyteczności publicznej, w których zlokalizowane są ważne dla miasta funk­cje oraz istniejące już piece wapienne. Będą one wyeksponowane poprzez usy­tuowanie ich w otoczeniu placu wypełnio­nego rytmem otworów dla podświetlanych fontann. Istotnym elementem koncepcji jest przejrzystość obiektów (uzyskana dzięki dużym taflom szkła i luksferów), budynki nie będą przytłaczać sąsiedztwa, widoczność z wnętrza będzie lepsza a ilu­minacja w nocy ożywi okolicę. Promena­da główna kończy się placem czarnym zlo­kalizowanym w bezpośrednim styku z ist­niejącą zabudową ul. Strzeleckiej oraz no­woprojektowanych budynków kina i domu towarowego. Plac ma być wypeł­niony roślinnością w odcieniach zbliżo­nych do czerni i intensywnej gamy fiole­tów i brązów. Czarne mają być również granitowe otoczenia oczek wodnych i fon­tann. Poprzeczna oś założenia otoczona będzie głównymi budynkami administra­cyjnymi miasta.

Najciekawszym akcentem tego pasażu jest "świecący wąż" - fragment posadzki wyłożony przezroczystymi płytami, pod­świetlany od spodu.. Prowadzi on na skar­pę, z której możemy przejść do drugiej części parku. Jest to punkt styku tych dwóch podzielonych przez tory terenów. Drugi taki punkt znajduje się na skrzyżo­waniu linii kolejowej z ul. Strzelecką. Tutaj z małego placu przy księgami mo­żemy przejść przejściem podziemnym na drugą stronę w kierunku biblioteki, ośrod­ka zdrowia, sklepów czy też dojść do basenu i stadionu.­

 Z tego placu możemy przejść też wzdłuż torów kolejowych zacienioną alej­ką na skarpie w kierunku terenów rekreacyj­nych i leśnych. Skarpa porośnięta zielenią wysoką ma także drugą funkcję - zasłonięcie przejeżdżających pociągów i izolacji aku­stycznej.

Główny wjazd do parku znajduje się od ul. Kościelnej; zaakcentowany on jest z pra­wej strony budynkiem centrum naukowego (filia Uniwersytetu Opolskiego - wydział fol­klorystyki). Przy tej ulicy znajdą się zjazdy na dwa główne parkingi oraz podjazdy pod hotel i restaurację. Brak drogi kołowej przez całość założenia wynika z konieczności ogra­niczenia ruchu do minimum, w przeciwnym wypadku droga taka byłaby traktowana jako skrót na trasie z dzielnic peryferyjnych do centrum.

Budynek filii Uniwersytetu Opolskiego tworzy z jednej strony pierzeję dość ruchli­wej ulicy, a z drugiej zamyka plac przyko­ścielny, który ma kształt prostokąta i jest nie­dostępny dla ruchu kołowego. Będzie to plac spokoju i wyciszenia. Sąsiadują z nim budyn­ki plebani i Ośrodka Opieki Społecznej. Ca­łość parku jest więc atrakcyjnym przedłuże­niem tkanki miejskiej, nie rywalizującym z nią lecz ją uzupełniającym, nadającym mia­stu nową jakość.

Park jest dobrze powiązany z komunika­cją zbiorową. Od dworca PKP i PKS dzieli go odcinek ok. 300 m. Wjazd na autostradę A4 znajduje się w odległości ok. 2 km, przy autostradzie znajduje się również jeden nie­czynny wapiennik, doskonale widoczny dla kierowców. Przez odpowiednie wyekspono­wanie mógłby stać się wizytówką parku i zachęcać do odwiedzania Gogolina.

Autorka koncepcji:

Aleksandra Fick z Obrowca Politechnika Wrocławska • Wydział Architektury